زیرنویس Strays 2023 صاحبان حیوانات خانگی زمان زیادی را صرف تخیل، توصیف و حتی انجام رفتارهای حیوانات خود می کنند. «ولگردها» به نظر می‌رسد که گسترش طبیعی – اگر به‌طور کمدی اغراق‌آمیز باشد – این انگیزه را به تصویر می‌کشد که شخصیت یک تریر مرزی به نام «رجی» را روایت می‌کند، در حالی که او و سه رفیق سگ در سفری طاقت‌فرسا به صاحب رجی می‌روند، همراه با تمام سوء تفاهم‌ها و تعابیر نادرست ناشی از آن. درباره دنیای انسانی اطرافشان

«ولگردها» به تهیه کنندگی فیل لرد و کریس میلر، نویسندگی دن پرولت، خالق «واندال آمریکایی» و کارگردانی جاش گرین‌بام، کارگردان «بارب و ستاره برو به ویستا دل مار»، انتظارات انسان و تجربیات حیوانی گمشده در ترجمه را متعادل می‌کند. برای یک ماجراجویی هوشمندانه و مناسب که باید طنین انداز شود، حتی اگر بعد از آن یک دوست پشمالو در خانه منتظر شما نباشد.

ویل فرل، با قاطعیت در حالت Buddy the Elf، صدای رجی، یک تریر ساده لوح را ارائه می‌کند که صاحب بد و تا حد زیادی نفرت‌انگیز خود داگ (ویل فورته) را می‌پرستد. داگ پس از اینکه دوست دختر سابقش او را در حال خیانت گرفتار کرد، رجی را نگه داشت و روزهایش را با عذاب سگ می گذراند که تنها جرمش یافتن شواهد بود. پس از اینکه داگ رجی را به شهر همسایه می‌راند و با این تصور که نمی‌تواند راه خانه‌اش را پیدا کند، او را در کوچه‌ای رها می‌کند، رجی به آرامی شروع به تعجب می‌کند که آیا عشقی که آن‌ها به اشتراک می‌گذارند، آنطور که قبلاً فکر می‌کرد دو طرفه نیست. شک و تردید او پس از ملاقات باگ (جمی فاکس)، یک تریر بوستون با بی اعتمادی ریشه‌ای نسبت به انسان‌هایی که به رگی در مورد لذت‌های ولگرد بودن آموزش می‌دهد، بیشتر تشویق می‌شود.

رجی که به چوپان استرالیایی مگی (ایسلا فیشر) و درمان گریت دین شکارچی (رندال پارک) معرفی می شود، قبل از اینکه تصمیم بگیرد که می خواهد به داگ بازگردد، با باگ سرگردان می رود – البته نه برای یک دیدار دوباره اشکبار، بلکه برای انتقام. سگ‌های دیگر موافقت می‌کنند که او را در زمین‌های ناآشنا و خطرناک بین شهر بزرگی که او را رها کرده‌اند و حفاری‌های شهر کوچک ویران شده داگ راهنمایی کنند، و با جانوران مختلف دیگری (از جمله دنیس کواید) روبرو می‌شوند که آنها را گیج و گیج می‌کند. هنگامی که گروه چهارگانه به خانه داگ می رسد، عزم رگی برای انجام ماموریتش شروع به تزلزل می کند و هر یک از آنها را وادار می کند که به عنوان یک سگ چه کسی باشند و واقعاً چه نوع رابطه ای را با همتایان انسانی خود می خواهند.

فیلمنامه Perrault، دنیای رجی و همراهانش را به معنای واقعی کلمه از ابتدا تصور می‌کند، به انتخاب‌های انسان‌ها نگاه می‌کند و فرضیات خود را در مورد کاری که انجام می‌دهند و چرا انجام می‌دهند، خواه یک بازی واکشی یا خودارضایی مزمن باشد. رجی تا زمانی که با باگ روبه‌رو می‌شود، بدون قید و شرط داگ را دوست دارد – یا نادیده گرفتن، منطقی کردن یا قبول سرزنش برای خود جذبی انسان‌دوستانه انسان – و همین جنبه روان‌شناختی است که به فیلم منحصربه‌فرد در میان فیلم‌های «حیوان ناطق» و طنین بسیار معاصری در یک زمان می‌دهد. زمانی که مردم بیش از هر زمان دیگری در مورد تشخیص ها و مکانیسم های روابط بین فردی آگاه هستند. اگرچه ممکن است برای برخی از تماشاگران تماشای بدرفتاری عاطفی داگ با رجی سخت باشد، اما این فیلم به خوبی به توله سگ کوچولو کمک می‌کند تا بچرخد زیرا او متوجه می‌شود که هر سگی سزاوار این است که بشنود آنها پسر یا دختر خوبی هستند و فقط بد نیستند. چون این کار را نمی کنند.

گرین باوم چیزی بیش از یک رهبر پشت دوربین است. اگرچه او سکانس‌های واقعاً سرگرم‌کننده‌ای را روی صحنه می‌برد که به طرز خنده‌داری از تفاوت‌های بین سگ‌ها استفاده می‌کند (به‌ویژه در مورد شکارچی با استعداد اما ناامن)، او همچنین هرج و مرج حیوان را به اندازه کافی کوتاه نگه می‌دارد تا آن خطوط عاطفی را حفظ کند. لرد و میلر به‌عنوان تهیه‌کننده، همیشه درک خوبی از این داشته‌اند که باید قبل از عقب‌نشینی، کمی کمدی را کنار بگذارند، و لمس آن‌ها در اینجا محسوس است زیرا سگ‌ها در سفرهای مواد مخدر و انحرافات سکته‌شناختی که بسیار خنده‌دار هستند، اما تقریباً همیشه ورزش می‌کنند، قابل لمس است. احساسات مخاطب به اندازه استخوان های خنده دار آنها. این که فیلم در کمتر از ۹۰ دقیقه کار خود را به پایان می‌رساند نیز یک فضیلت بزرگ است، اما این واقعیت که گرین‌بام و همکارانش احساسات واقعی را برمی‌انگیزند و در عین حال با ضربات بسیار مبتکرانه‌ای برای یک کمدی سفر جاده‌ای رقابت می‌کنند، گواهی بر این است که آنها چقدر ماهرانه رفتار می‌کنند. مواد.

در مورد بازیگران، همه صداپیشه‌ها احساس می‌کنند که با یک شوخی یا کامبک راحت هستند، در بداهه‌پردازی مناسب با رفتار همتای چهارپای خود عالی هستند – با فرل در مرکز آن، همراهی آوازی کاملاً درخشانی را برای آن‌ها فراهم می‌کند. چهره کوچولوی گیج و شاد رجی. در همین حال، فورته به‌طور مناسبی نفرت‌انگیز است، زیرا تنها مک‌گروبر سابق و آینده می‌تواند چنین باشد، در حالی که به نظر می‌رسد متوجه می‌شود که او پنجمین صفحه تماس است. اما فراتر از بینش (ممکن) این اجراها در مورد نحوه پردازش سگ ها از دنیای اطرافشان (در مورد پستچی، یکی از آنها می گوید: “بوی خانه های زیادی می دهی و من نمی توانم به آن اعتماد کنم”)، “ولگردها” موفق می شود از رتبه سایر فیلم های حیوانات گمشده یا حتی کمدی های با درجه R در تابستان امسال دوری کند، زیرا حقایق عمیق تر و مرتبط تری را در مورد اینکه چگونه انسان ها می توانند روابط خود را هدایت کنند، روشن می کند.