به گزارش ایسنا، دکتر «علیرضا شوهانی» با اشاره به اینکه نهادهای مختلفی در زمینه ادبیات دفاع مقدس آثاری تولید کرده‌اند، اظهار کرد: واقعیت این است که در کنار این همه آثار که از نظر کمیت تعداد قابل توجهی هستند، از نظر کیفی بر آنها ایراداتی مترتب است.
وی اظهار کرد: جنگ یک پدیده اجتماعی و یک دگرگونی عظیم است که کل اعضای آن جامعه را تحت تاثیر قرار می‌دهد، در آثار ادبی کشور ما جنگ تاثیر فراوانی داشته و توانسته ادبیات را با خودش همراه کند.
شوهانی افزود: نگاه حادثه‌ای نویسندگان ما به جنگ باعث شده تا این اتفاق از درونشان نجوشد و صرفا از سر احساس وظیفه یا سفارش این تولیدات به وجود آمده است، هنگامی می‌توانیم بگوییم یک داستان نویس موفق شده که اتفاق اجتماعی را در وجود خود نهادینه کند و بعد از آن می‌تواند بازپروری کند و بنویسد.
وی اضافه کرد: در آثار ادبیات دفاع مقدس با فقر محتوایی مواجه هستیم در حالی که تبعات جنگ تمام وجوه اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و اجتماعی را تحت الشعاع قرار داد، اگر در پس زمینه یک داستان عاشقانه، جنگ باشد زیباتر و ماندگارتر خواهد بود تا اینکه صرفا به روایت جنگ بپردازیم.
این نویسنده تصریح کرد: نویسندگان ما اغلب گزارش جنگ را روایت کرده‌اند و در پرداخت داستانی چندان اقدامی نکرده‌اند، هرچند در استان ما به دور از انصاف است اگر تلاش خوب نویسندگانی چون خداداد ابراهیمی، محمد علی قاسمی و حسین شکربیگی را مد نظر قرار ندهیم، باید بپذیریم ادبیات دفاع مقدس ما از روایت بیشتر فراتر نرفته است.
«حسین شکربیگی»  داستان نویس و شاعر نیز در این نشست گفت: ادبیات داستانی با تاریخ شفاهی و خاطره نگاری بسیار متفاوت است، داستان در ایلام ‌نوپاست و نویسندگان حال حاضر استان، اولین نسل داستان نویسی هستند، بنابراین ضعف در آثارشان پذیرفته نیست.
وی افزود: وقتی عمر داستان نویسی ما کوتاه است نباید انتظار فوق العاده‌ای داشته باشیم،  بسیاری از نویسنده‌ها رمان نوشته‌اند اما از نظر ساختاری این آثار رمان‌ به حساب نمی‌آیند و بیشتر  شبیه به خاطرات هستند.
شکربیگی اضافه کرد: حتی در حوزه تاریخ شفاهی هم کار مهمی انجام نداده‌ایم و حال باید از خود پرسید که چه کتاب مهمی در زمینه ادبیات دفاع مقدس خوانده‌ایم که ماندگار بوده است؟ واقعیت آن است که هیچ! در حالی که بسیاری از خلاقیت‌ها می‌توانست در این زمینه اتفاق بیفتد اما دچار عادی نویسی شده‌ایم.
نویسنده کتاب “روایت‌های من” خاطر نشان کرد: در داستان‌های ما شخصیت‌های جبهه خودی کاملا سفید هستند و شخصیت‌های دشمن کاملا سیاه، واقعیت این است که این سبک از نوشتن دیگر رغبتی در مخاطب ایجاد نمی‌کند.
وی ادامه داد: داستان‌ها و رمان‌هایی که در جهان درباره جنگ نوشته شده‌اند، جزو ماندگارترین و شاخص‌ترین آثار در زمینه داستان نویسی به حساب می‌آیند، بنابراین در استانی مثل ایلام که مستقیما درگیر جنگ و تبعات آن بوده، اهمیت تولید آثار داستانی دوچندان و غیر قابل انکار است.
شکربیگی تصریح کرد: ادبیات دفاع مقدس بسیار ظرفیت بالایی دارد چون در جنگ همه چیز از تعادل خارج می‌شود، روابط زندگی و شخصیت‌ها دگرگون می‌شوند اما متاسفانه نویسندگان ما کمتر به سراغ این موضوع رفته‌اند.
وی افزود: متاسفانه خاطرات جنگ چندان شانسی برای مکتوب شدن نداشته‌اند. از یک سو دلائل شخصی برای عدم ثبت این خاطرات و از سویی ناتوانی و گزینش‌های غلط متولیان، کار را بر فعالان این عرصه تنگ کرده است. همواره عده‌ای معدود بر تقدیرات ثبت خاطرات دفاع مقدس حاکمند؛ کسانی که سلیقه‌ی شخصی خود را ملاک قرار داده و همان‌ها هستند که تعیین می‌کنند بودجه به کدام سمت برود.
منبع: ایسنا